Για να μην τρελαθώ
Όσο όμως περισσότερο λυσσομανά ο αέρας και φλερτάρει με το “απαγορευτικό”, το μυαλό στέκει κολλημένο σε μια βραδιά, προσδεμένο στους κάβους των ματιών και της φωνής της Beth Gibbons, γατζωμένο στα συρματόσχοινα των στίχων της…
Διαβάστε περισσότερα
Είμαι δέκα λεπτά στο φανάρι της Κηφισίας και δυναμώνω – θαρρείς και ακούω τραπ – το volume του ήχου. Για με διατρέξει σαν χάδι ο υπόκωφος λυγμός και το βελούδινο ηχόχρωμα της φωνής της Μελίνας Κανά – κοριτσάκι ακόμη…
Διαβάστε περισσότερα
Κάτι σαν κριτική θεάτρου ή μάλλον απλές έως αδόκιμες σκέψεις για την παράσταση “Φιλοκτήτης” του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη που περιοδεύει αυτό το καλοκαίρι.
Διαβάστε περισσότερα
Με κατέκλυσε προχθές η google με διθυραμβικά δημοσιεύματα για τα τρία ντόπια θερινά σινεμά που συμπεριλήφθηκαν στη λίστα με τα πιο όμορφα θερινά σινεμά στην Ευρώπη.
Διαβάστε περισσότερα
Λέγανε για τον Τζόνι Κας, πως αν διασκευάσει τραγούδι σου, το στοιχειώνει και το χάνεις για πάντα. Το σκεφτόμουν πάλι τις προάλλες στην ανοιχτωσιά της “Τεχνόπολις” , υπό την επήρεια αυτής της παράξενης κοπέλας, που ότι και να πιάσει στο στόμα της…
Διαβάστε περισσότερα
“Το παιδί και το δελφίνι, να ησυχάσω δεν με αφήνει”, έλεγε παλιά ο Τζιμάκος – μόνο που είχε αντικαταστήσει τη λέξη παιδί, με αυτή που όλοι φαντάζεστε.
Διαβάστε περισσότερα