Επική πρόκριση στη Νέα Φιλαδέλφεια

Καθένας κουβαλά τις δικές του μικρές/μεγάλες στιγμές – ειδικά σαν φίλαθλος – στην προσωπική του μυθολογία. Αλλά το ΑΕΚ – Δυναμό Δρέσδης στις 27/9/1989 δεν ήταν απλώς μια επική πρόκριση, αλλά όλη η cultίλα των ’80ς συμπυκνωμένη, λίγους μόνο μήνες πριν την κατάρρευση του Ανατολικού μπλοκ και την “εξαφάνιση” της Ανατολικής Γερμανίας.

Στο λυκαυγές των 90’s

Στο λυκαυγές μιας άλλης, εντελώς διαφορετικής – γεμάτη μέταλλο και καγκουριά εποχής, πριν αναδομηθεί ο πλανήτης και επέλθει ο εκσυγχρονισμός και “ξεβλαχευτούμε”, έτοιμοι να βουτήξουμε στις φλωριές των ’90s και να λανσάρουμε lifestyle με Timberland και Κλικ.

Θυμάμαι καλά εκείνη την ημέρα, από την αγωνία να βρεις εισιτήριο (με τσουχτερό “καπέλο”), καθώς ο Στράτος Γιδόπουλος δεν τα βρήκε με την ΕΡΤ και το ματς δεν μεταδόθηκε στην τηλεόραση – Βλέπεις, δεν ευδοκιμούσαν τότε ιδιωτικά κανάλια για να πλειοδοτήσουν.

ΑΕΚ – Δυναμό Δρέσδης 5-3

Η ΑΕΚ που επέστρεφε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών ύστερα από δέκα πέτρινα χρόνια κόντρα σε μια κραταιά Δυναμό Δρέσδης που είχε φτάσει στα ημιτελικά του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Η κορυφαία ομάδα της τότε Ανατολικής Γερμανίας (Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας), με παικταράδες όπως ο μετρονόμος Ματίας Ζάμερ και ο στράικερ Ουλφ Κίρστεν, που διέγραψαν τεράστιες καριέρες μετά την πτώση του τείχους.

Με τους Γερμανούς να έχουν το 1-0 του πρώτου ματς στη Δρέσδη και να ανοίγουν το σκορ με τον Γκέτσοβ και την κάβα του εκτός έδρας γκολ, η κατάσταση φάνταζε μη αναστρέψιμη. Η συνέχεια όμως – με αποκορύφωμα του το “τούβλο” του “κουμπάρου” Σαββίδη στο αριστερό παράθυρο του Τάουμπερ – ήταν μαγική. Έκσταση και δάκρυα!